සමයං

දොලහයි තිහ පහු වෙනවා...
අනං මනං කියවනවා...
එළකිරි බෝරිං වෙනවා...
මොනවා හරි ලියවෙනවා.....

දවස ගානෙ පැයෙන් පැයට..
දකින කෙල්ලො සිහි වෙනවා...
ආතල් එක ෆෝම් වෙලා...
කවි විරිදුත් පැටලෙනවා....

මගේ චෙක් පොතේ හී...(අප්සට් ගී 17)

මුල් ගීය- මගේ දිනපොතේ හී...

මගේ චෙක් පොතේ හී...
අද මං ලියන්නේ..............//
අප පොඩි කඩේ හී....
අවසානයයි...........
මේකත් රිටන්..... වූ.. දා...
ලෙඩ කෝටියයි..........

මගේ චෙක් පොතේ හී...
අද මං ලියන්නේ.............

ඔබෙන් තොර නැත කිසිත් ඕනේ..

පොඩි චෝදනාවක් තියෙනවා ආදරේ ගැන ලියනවා වැඩියි කියලා..

ඉතිං හිතෙන දේ නොලියා මොනවා ලියන්නද නේද... :p

උදා හිරු සේ ඈත බැබලී...
යෙහෙලියක් හා ඇවිද එන්නී....
සදත් උපමා කරනු කුමටද...
රූ රැසින් සුරගුන් දරන්නී......
සිනා බැල්මෙන් හදේ පෙලනා...
දහස් දුක් සිද බිද හෙලන්නී....
මගේ ලෝකයෙ පිපී දිලෙනා..
රැජින වී අභිසෙස් ලබන්නී.....

අතින් ගත් බෑගයක් සමගින්..
ඇගේ පා යුග එසවුනාවේ....
මුදා වරලස සුලං රැල්ලට..
මුසුව තාලෙට සෙලවුනාවේ.....
ඉබේ මැවෙනා රූප රේඛා...
උදෑසන මන්මත් කලාවේ.....
සදා නොමියෙන සෙනේහයකට...
මගේ හදවත කැප වුනාවේ.....

ලොව නිදනා රෑ යාමේ..

ලොව නිදනා රෑ යාමේ..
නිදි නැති සිතුවිලි ඇවිදින්...
හිතේ කොනක ආදරයේ...
රටා මවනවා.........
ප්‍රා...ර්ථනා මතු වෙනවා...
ගා...යනා ලියවෙනවා.........
මේ රෑ නිදි යහන පුරා...
ඔබව දකිනවා......
සුවද දැනෙනවා........

දගකාරියේ...

දගකාරියේ... ඔබෙ මුතු සිනා...
රෑ තුන් යමේ... මතකෙට එනා....
කවිකාර මා... සිත ගොළු වෙනා...
සිහිනේ පවා... ඔබ සැගවුනා...