යලිත් නොම එනු යාළුවේ......

ගගක් මුහුදට වැටෙන්නට පෙර...
ගලා යන සේ සිත් තුටින්.....
නිමක් නැති හද පැතුම් පුරවා....
බලා සිටියා මං ඉතින්............
දුකක් ‍දැනුනත් මටත් ඉදහිට....
ඔයාගේ පාලුව පිටින්......
දිනක් එනතුරු බලා සිටියා....
අපි අපේ වෙන හරසරින්......

විලක් තරමට දියක් පුරවා...
දරාගෙන සිටි සිත් හැගුම්...
නොයෙන ඔබගේ නියගෙ ඇවිදින්...
වියලිලා සිත් විල ඉතින්....
ඔයත් මට නැති මමත් මට නැති...
ලෝකයක මං තව දුකින්.....
ලියා තබනෙමි මෙසේ හිතවත...
ඔබේ මතකයෙ නාමයෙන්.....

හිතට දැනෙනා ඔබේ මතකය...
අමතකව යන්නට කියා......
කුමක් කෙරුවත් කෙලෙස සිතුවත්...
නොහැකි විය මා හට දයා.......
යලිත් නොපෙනෙන හීනයක ඔබෙ..
සැමරුමක් අලවා තියා.......
අවදි වෙන්නම් යලිත් කිසිදා...
හීන නොපෙනෙන්නට කියා....

මමත් ඉදහිට ඔබේ දෑසේ...
දුටුව නොදුටුව ආදරේ.....
යලිත් කෙදිනක හෝ මතක් වී...
ඔබම ඒවිද මා කෙරේ.......
නිතර පැතු ඒ පැතුම් වියැකී...
හෙලා මා මහ පාලුවේ.....
මිතුරියක් සේ මෙහෙම ඉන්නම්...
යලිත් නොම එනු යාළුවේ......



අපිත් එක්කම හිටිය සහෝදරියකගෙ සත්‍ය අත්දැකීමක්...
ඇය කොතරම් බලා සිටියත් ඔහු යලි එන්නෙ නෑ . වසර කීපයකට පසු ඇය තීරණය කලා
ඔහු වෙනුවෙන් බලා සිටීම අත්හරින්නට.
මේක ඇය වෙනුවෙන්..